Maszty i wieże radiowe są urządzeniami budowlanymi podwyższonego ryzyka. Potencjalna awaria (upadek) może spowodować znaczące straty lub zagrożenie życia – stąd należy dołożyć wszelkiej staranności by posiadany sprzęt masztowy znajdował się w najlepszej możliwej kondycji.

Maszty aluminiowe są bardzo odporne na korozję, natomiast niezbyt wytrzymałe na pękanie mrozowe jeśli dostanie się do nich woda. Raz na sezon (co 12 miesięcy) najlepiej w okresie wczesnej wiosny dokonać ich przeglądu pod kątem ewentualnych pęknięć struktury. Maszy AluPro są pod tym względem specjalnie zabezpieczone systemem odwadniającym, niemniej to jedna z rzeczy które mogą pójść źle.

Drugą sprawą są odciągi. Jeszcze kilka lat temu w mniejszych konstrukcjach standardem było stosowanie lin stalowych ocynkowanych fi=3mm. Dzisiaj po kilku latach, gdy wdała się w nie korozja, ich wytrzymałość potrafi być niewystarczająca (znamy kilka historii serwisowych gdy zerwanie następowało w skutek mocnego pociągnięcia za taką linę, bo ktoś się za nią chwycił przechodząc).  Zalecamy kontrolę i wymianę lin w miarę potrzeb na minimalnie fi=4mm w dobrej klasie wykonania (renomowane firmy, atest, poprawnie wykonany ocynk).

Trzecią sprawą jest naciąg. Liny z czasem (podlegając tysiącom cyklów naprężeń wiatrowych) ulegają wyciągnięciu. Należy wyregulować ich napięcie wstępne, przy okazji przejrzeć cybanty, śruby rzymskie i kotwienie pod kątem korozji lub uszkodzeń gwintów.

Wieże aluminiowe są zdecydowanie mniej pracochłonne serwisowo. Przegląd sprowadza się do sprawdzenia pęknięć mrozowych, naciągu śrub na kołnierzach i ich wymiany jeśli są mocno skorodowane.

W przypadku konstrukcji stalowych dochodzi jeszcze kwestia ochrony antykorozyjnej. Przy ewentualnych wymianach śrub/cybantów warto uważać na na zagadnienie typu stali/materiału tak by różnica potencjałów elektrochemicznych zastosowanych względem siebie materiałów nie przyspieszyła znacznie korozji punktowej w miejscu ich styku.

Ogólna zasada mówi że optymalnie jest umiejscowić odciągi symetrycznie – dla masztów trójkrawężnikowch co  120 stopni patrząc w rzucie poziomym. Jeśli chodzi zaś o odległość odciągu od kratownicy masztu w rzucie pionowym – przyjęło się uważać że odległość punktu potwiczenia nie może być mniejsza niż połowa wysokości masztu. Przykładowo dla masztu 50 metrowego marka kotwiąca odciągi nie powinna leżeć bliżej niż 25  metrów od osi masztu.

Duże wieże telekomunikacyjne  tworzą problemy z dostawą. Ich dolne segmenty to konstrukcje przestrzenne o rozmiarach przekraczających kilka metrów w każdą stronę.  Większość wież telekomunikacyjnych dostępnych na runku to konstrukcje hybrydowe, w tym sensie że dolne segmenty są składane z pojedynczych rur na miejscu instalacji, zaś górne są spawane. Takie rozwiązanie pozwala zminimalizować przestrzeń w czasie dostawy niemniej nieznacznie podnosi cenę całości konstrukcji i czas potrzebny na instalację. Generalnie zachęcamy do konstrukcji rozkładanych  – pozwalają w przyszłości na łatwie przeniesienie ich w inne miejsce, sprzdaż. Nasze doświadczenia wykazują że wieże skręcane nie wykazują niższej sztywności w porównaniu z ich spawanymi odmianami.