Część z naszych konstrukcji otrzymuje za dopłatą osprzęt nierdzewny. Zastanawialiście się Państwo co to oznacza w praktyce?

Otóż handlowo wyróżniamy 2 „poziomy” nierdzewności. Oto jak należy to rozumieć (cytujemy za portalem marmech.eu)

Stal nierdzewna – jest to powszechne określenie grupy stali odpornych na korozję, nieco bardziej szczegółowo możemy podzielić je na stale odporne na korozję i stale kwasoodporne. Nierdzewność, czyli odporność na korozję osiąga się przez dodanie do podstawowego stopu żelaza odpowiednich dodatków, najczęściej chromu i niklu.

Najbardziej popularne gatunki stali nierdzewnych to: 18/10 (18% chromu i 10% niklu), 304 – wykorzystywane w przemyśle spożywczym (sztućce, naczynia), chemicznym (instalacje, rurociągi) i medycznym (narzędzia, implanty), oraz stale A2 i A4 – z których najczęściej wykonuje się elementy złączne.

„Nierdzewne” śruby wykonuje się z dwóch gatunków stali – A2 i A4, przy czym należy zaznaczyć, że:

• stal A2 – jest stalą o podwyższonej odporności na korozję, ale nieodporną na działanie stężonych kwasów; w praktyce przekłada się to na fakt, że śruba wykonana z tego rodzaju stali poddana działaniu warunków zewnętrznych (np. deszcz, wilgoć) nie pokryje się rdzą, natomiast może ulec korozji chemicznej po oblaniu kwasem (np.po wycieku elektrolitu z akumulatora);
• stal A4 – jest stalą kwasoodporną, opierającą się działaniu stężonych kwasów takich jak siarkowy, fosforowy, octowy, itp. – stąd powszechne jej wykorzystanie w przemyśle chemicznym.